Thursday, April 3, 2014
Saturday, March 8, 2014
လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရး အဓိကရုဏ္းအတြင္း ဘုရားသားေတာ္တစ္ပါး၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္
မိတၳီလာၿမိဳ႕ ရတနာဦးေက်ာင္းတုိက္မွ ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိသုဒၶက ဒုကၡသည္ရွစ္ရာေက်ာ္ကို ေဘးမသီရန္မခေအာင္ ရဲ၀ံ့စြာ ကယ္တင္ခဲ့ပါသည္။
သက္ေတာ္ (၅၅) ႏွစ္၊ ၀ါေတာ္ (၃၅) ဝါရွိ ဆရာေတာ္ ဦး၀ိသုဒၶက ဒုကၡေရာက္ေနသည့္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ ရွစ္ရာေက်ာ္အား ေက်ာင္း အတြင္း ေမတၱာရိပ္၌ ခုိလံႈခြင့္ေပးခဲ့ၿပီး အႏၲရာယ္ျပဳရန္ လာေရာက္ သူမ်ားက ထုတ္ေပးရန္ေျပာရာ ၎ကိုသတ္ၿပီးမွ ဒုကၡသည္မ်ားကိုသတ္ ပါဟု ရဲရင့္ေသာေျပာစကား လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္ရန္ လာသူအခ်ဳိ႕ လွည့္ျပန္သြားၿပီး လူ႔အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ကယ္တင္ေပးခဲ့ သည္။
ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရးပဋိပကၡအတြင္းမွာပင္ ဘုရားသားေတာ္ တစ္ပါး၏ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ သတိၱတို႔ေၾကာင့္ လူ႔အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာရာရခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ၏ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ ျပည့္စံုမႈအတြက္လည္း သာဓကေကာင္း တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားကို ကယ္တင္ခဲ့မႈမွာ ဗုဒၶ၏လမ္းၫႊန္ခ်က္အ တိုင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဤသို႔ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့၍္ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ ခဲ့ရေၾကာင္း ဆရာေတာ္က 7Day News သို႔ မိန္႔ၾကားခဲ့သည္။
ရတနာဦးေက်ာင္းတိုက္တြင္ သံဃာ ၃၅ ပါးရွိၿပီး ပဋိပကၡျဖစ္ပြားေန သည့္ ေလးရက္အတြင္း ဒုကၡသည္ရွစ္ရာေက်ာ္ ကယ္တင္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ သည္။
ယခုႏွစ္ပိုင္းအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ျဖစ္ပြားေနေသာ လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡမ်ားေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ရန္ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းမွာ ဘာသာလူမ်ဳိးမခဲြျခားဘဲ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ေနထိုင္ၾက လွ်င္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံသာမက ကမၻာမွာပင္ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းမည္ဟု
ဆရာေတာ္က အႀကံ ျပဳသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘာသာေပါင္းစံု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆရာေတာ္ ၏ စြမ္းဆာင္ခ်က္ႏွင့္အယူ၀ါဒမွာ နမူနာေကာင္းျဖစ္ၿပီး လူ႔အသက္ ေပါင္းမ်ားစြာ ကို စြန္႔စြန္႔စားစားကယ္တင္ေပးခဲ့သည့္အတြက္ 7Day News က ၂၀၁၃ ခုႏွစ္အတြက္ 7Day News Hero ဆု ဆက္ကပ္ဂုဏ္ျပဳ ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဆုကို 7Day News ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ဦးေသာင္းစုျငိမ္းမွ ဆပ္ကပ္ခဲ့ပါ
သည္။
Saturday, March 1, 2014
ရိုေသထိုက္သူကို ရိုေသၿခင္းသည္ မဂၤလာမည္၏။
ကစၥာနီဇာတ္
တစ္ခါတုန္းက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ သားျဖစ္သူက အေမကို နတ္လုိသေဘာထားၿပီး လုပ္ေကၽြးေနတာပါ။
တစ္ေန႕ေတာ့ အေမျဖစ္သူက သားျဖစ္သူကို အိမ္ေထာင္ၿပဳဖုိ႕ ေျပာလာပါတယ္။ လူဆုိတာ အာရုံနဲမေတြေသးခင္ တကယ္အျဖဴထည္ေလးပါ။ အာရုံေၾကာင့္သာ အေရာင္ေတြေျပာင္းသြားၾကတာပါ။ တကယ္အျဖဴထည္ျဖစ္တဲ႕ သားျဖစ္သူက အျဖဴထည္စိတ္ရင္းအတုိင္းဘဲ…အေမရယ္…လူစိမ္၀င္လာရင္ ျပႆနာေတြလည္း ၀င္လာပါလိမ့္မယ္။ဒီအတုိင္းေလးပဲေကာင္းပါလိမ့္မယ္၊ ဒီအတုိင္းေလးပဲ ေကာင္းပါတယ္…လုိျပန္ေျပာပါတယ္။
ဒီေတာ့အေမလုပ္သူက…သားေျပာတာမွန္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့သားဘ၀ေရွ႕ေရးကရိွေသးတယ္၊ ျပဳလုိ္က္ပါသားရယ္လုိ႕ အၾကိမ္ႀကိမ္ေျပာလာေတာ့ သားျဖစ္သူကလည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ မိခင္အလုိက် အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက္ပါတယ္.။
ဇနီျဖစ္သူက ပထမေတာ့ ေယာကၡမျဖစ္သူကို ခင္ပြန္းအလုိက် ျပဳစုပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ထုံစံအတုိင္း ပိက်ိပိက်ိ လုပ္လာေတာ့တာပါပဲဈ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သားျဖစ္သူကလည္း အာရုံအသစ္နဲ႕ေတြ႕လာၿပီဆုိေတာ့ အျဖဴထည္သက္သက္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ။ အေရာင္ေလးေတြေျပာင္းလာပါၿပီး။ ဒီၾကားထဲမွာ သူတုိ႕လင္မယားအတြက္ ကေလးမရတာကလည္း အဓိကျပႆနာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီကေလးမရတဲ႕ ျပႆနာဟာ ေနာက္ဆုံးအေမျဖစ္သူဆီေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ဇနီျဖစ္သူရဲ႕ စြပ္စြဲခ်က္ကေတာ့ မဂၤလာမရွိတဲ႕ ဒီအေမႀကီး အိမ္မွာရွိေနလုိ႕ ကေလးမရတာေပါ့။
သားျဖစ္သူကိုယ့္တုိင္းကလည္း ..အေမရယ္ တျခားမွာ သြားေနေပးပါလုိ႕…ေတာင္းပန္လာပါတယ္။ အေမလုပ္သူကလည္း သားစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ တျခားအိမ္တစ္အိမ္မွာ အိမ္ေစသေဘာမ်ိဳးနဲ႕သြားေနေပးပါတယ္။
တုိက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ အေမလုပ္သူထြက္သြားျပီး မၾကာခင္မွာဘဲ ဇနီးျဖစ္သူမွာ ကိုယ္၀န္ရလာပါသတဲ႕။ ဒီေတာ့ဇနီျဖစ္သူက…ေတြ႕တယ္မဟုတ္လား၊ မဂၤလာမရွိတဲ႕ ရွင့္အေမမရွိတာနဲ႕ ကိုယ္၀န္တန္းရတယ္လုိ႕ သက္ေသထူးပါေတာ့တယ္။ ဇနီးျဖစ္သူက ဒီစကားကို ခင္ပြန္းျဖစ္သူသာ မကဘဲ အိမ္နီးခ်င္ေတြပါ လုိက္ေျပာေနပါသတဲ႕။
တစ္ဆင့္စကားနဲ႕ ဒီသတင္းဟာ အေမဆီေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေမလုပ္သူက ဘယ္လုိေတြးသလဲဆုိေတာ့ ..အင္း… သူတုိ႕ေျပာတဲ့စကားအတုိင္း ငါ့ကိုႏွင္ထုတ္လုိက္လုိ႕ ကိုယ္၀န္ရတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေလာကမွာတရားေသသြားလုိ႕ပဲျဖစ္မယ္။ တကယ္လုိ႕တရားမေသခဲ့ဘူးဆုိရင္ ငါ့ကိုႏွင္ထုတ္လုိက္တဲ့ အကုသုိလ္ကံက သူတုိ႕ကို အက်ိဳးေပးရမွာ၊အခုေတာ့တရားေသသြားၿပီး၊ ေသသြားတဲ့တရားအတြက္ ငါ့အေနနဲ႕ ဆြမ္းသြတ္ေပးရမယ္လုိ႕ အေတြးျဖစ္ပါသတဲ႕။
အေမလုပ္သူဟာ သူေတြျဖစ္တဲ့အတုိင္း ေသသြားတဲ႔တရားအတြက္ဆြမ္းသြတ္ေပးမယ္ဆုိၿပီး သုသာန္မွာသြားၿပီး ထမင္းဟင္းခ်က္ဖုိ႕ျပင္ဆင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔သုသာန္မွာသြားၿပီး ထမင္းဟင္ခ်က္တယ္ဆုိတာကို စာထဲမွာျပမထားလုိ႕မသိရပါဘူး၊ သူတုိ႕ေခတ္ကဓေလ႔တစ္ခုျဖစ္ဟန္ထင္ပါတယ္။ သူသာန္မွာ ေသသြားတဲ႔တရားကိုဆြမ္းသြတ္ေပးဖုိ႕ ထမင္းဟင္းခ်က္ေနတဲ႔ အေမအုိကို သိၾကားမင္းက ေတြ႕သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ သိၾကားမင္းလည္း မေနသာေတာ့ပါဘူး သိၾကားမင္းက အေမအုိရွိရာကို ဆင္းလာၿပီး သူ႔တန္ခုိးအာႏုေဘာ္နဲံ႔ပဲ အေမျဖစ္သူကို သားျဖစ္သူအိမ္ျပန္ေရာက္ေအာင္ စီစဥ္ေပးလုိက္ရပါေတာ့သတဲံ့။
(ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)..မဂၤလာအေတြးမ်ား စာအုပ္မွ
မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ- မိဘတို႔ကို လုပ္ေကြ်းၿပဳစုၿခင္း
တကၠသုိလ္ ဆရာတစ္ေယာက္က အသက္ႏွစ္ဆယ္ ဝန္းက်င္ တကၠသို္လ္ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္ကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေအာက္ပါသမိုင္းရာဇဝင္ေလးတစ္ခုကို ေျပာျပပါတယ္။
"မင္းတုန္းမင္းၾကီးလက္ထက္က ပညာရွိအမတ္ၾကီး ဦးခ်ိမ့္ဆိုတာ ရွိတယ္။ ဦးခ်ိမ့္ဟာ သူ႔အေမရဲ ႔ ထဘီကို ကိုယ္တိုင္ေလွ်ာ္ေပးတယ္။ အိမ္ေဖာ္လို႔ေခၚတဲ့ အခိုင္းအေစေတြရွိေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ မေလွ်ာ္ခိုင္းဘူးတဲ့။
သူ႔ရဲ ႔ေလွ်ာ္ပံုကေတာ့ သူ႔အေမရဲ ႔ ထဘီကို အင္တံုထဲမွာ တစ္ညဥ့္ စိမ္ထားလိုက္တယ္။ မနက္က်ေတာ့မွ အင္တံုထဲထည့္ထားတဲ့ ထဘီကို ႏွိပ္ညွစ္ျပီး အင္တံုထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ထဘီေခ်းေရေတြကို သြန္မပစ္ဘဲ သိမ္းထားလိုက္တယ္။ ထဘီကိုေတာ့ ဆက္ေလွ်ာ္ေပါ့ ။
တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ထဘီစိမ္ထားတဲ့ အင္တံုထဲက အေပၚယံေရၾကည္ေတြကို သြန္ပစ္လိုက္တယ္၊ ဒီေတာ့ အင္တံုထဲမွာက ထဘီေခ်း အႏွစ္ကေလးေတြ က်န္ေနခဲ့တယ္။
အဲဒီ ေခ်းအႏွစ္ကေလးေတြကို ေနလွမ္း၊ ေျခာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေက်ာက္ျပင္မွာ မႈန္႔ေအာင္ႀကိတ္တယ္။ အမႈန္႔ကေလးေတြလည္း ရလာေရာ သူတို႔ေခတ္ကရွိတဲ့ နံ႔သာဆီတို႔ ပန္းေပါင္းဆီတို႔ သနပ္ခါးတို႔နဲ႔ ေရာႀကိတ္ျပီး နားပန္တယ္။
ပညာရွိအမတ္ၾကီး ဦးခ်ိမ့္ဟာ နန္းေတာ္ဘုရင္ဆီ အခစားဝင္တဲ့အခါတိုင္း ေစာေစာေျပာခဲ့တဲ့ အေမ့ထဘီေခ်မႈန္႔ေလးေတြကို ပန္ပန္ ဝင္ေလ့ရွိတယ္တဲ့။ သူတို႔ေခတ္ကေတာ့ နားပန္တာေပါ့ေလ။
ပညာရွိ အမတ္ၾကီး ဦးခ်ိမ့္ဟာ အေမ့ထဘီေခ်းကို အျမဲပန္ခဲ့တာနဲ႔ဘဲ ဘဝမွာ အစစအရာရာ အဆင္ေျပခဲ့တယ္တဲ့။ ဘုရင္ကလည္း ဘြဲ႔ေတြ အမ်ားၾကီး ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ အဂၤလန္၊ ျပင္သစ္၊ စပိန္၊ အီတလီစတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကိုလည္း သံတမန္အေနနဲ႔ သြားေရာက္ခဲ့ရတယ္။
အဲဒီႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြကလည္း သူ႔ကို ဂုဏ္ထူးေဆာင္ဘြဲ႔ တံဆိပ္ေတြ ဆပ္ကပ္လိုက္တယ္တဲ့”
ဆရာလုပ္သူက တပည့္ေက်ာင္းသားကို ဦးခ်ိမ့္အေၾကာင္းအျပင္ တျခားရာဇဝင္ေတြကိုလည္း လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္းနဲ႔ ဆက္ေျပာျပေနပါေသးတယ္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကျပန္ေတာ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေလးဟာ သူ႔ဆရာေျပာလိုက္တဲ့ ဦးခ်ိမ့္ အေၾကာင္းကို ေခါင္းထဲက မထြက္ေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းဘဲ အေမျဖစ္သူရဲ ႔ ထဘီကို ပံုးေလးတစ္ခုထဲမွာ စိမ္ထားလိုက္ျပီး ပညာရွိ အမတ္ၾကီးဦးခ်ိမ့္ ျပဳမူခဲ့တဲ့အတိုင္း ျပဳမူေတာ့တာပါဘဲ။
ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ ထဘီေခ်းမႈန႔္ေလးေတြနဲ႔ ေရာလိမ္းစရာ အလွဆီပစၥည္းေတြက ေယာက်္ားသံုး ၊ မိန္းမသံုးဆိုျပီး အမ်ားၾကီး ရွိေနပါျပီ။
ဒီေတာ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလးဟာ ေက်ာင္းသြားခါနီးတိုင္း အေမ့ထဘီ ေခ်းမႈန္႔ေလးေတြကို သနပ္ခါးနဲ႔ မ်က္ႏွာမွာ လိမ္းလိမ္းသြားေလ့ ရွိပါသတဲ့။
တစ္ေန႔ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ လႊတ္ဖို႔ ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ ေရြးခ်ယ္မယ့္ သတင္းထြက္လာပါတယ္။ သံုးေယာက္ဘဲ လႊတ္မွာဆိုေပမယ့္ အေရြးျပိဳင္မယ့္ ေက်ာင္းသားေတြက အေယာက္တစ္ရာေလာက္ရွိေနပါတယ္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလးလည္း မနက္ေရာက္တာနဲ႔ အေမ့ထဘီေခ်းမႈန္႔ေလးေတြကို မ်က္ႏွာတင္ မကေတာ့ဘဲ ခႏၶာကိုယ္အထက္ပိုင္း တစ္ခုလံုးကို လိမ္းျပီး ေရးေျဖ ႏႈတ္ေျဖေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ့ပါတယ္။
ေေနာက္ဆံုးေတာ့ ပညာသင္လႊတ္ဖို႔ ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ ေရြးခ်ယ္တဲ့အထဲမွာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားေလး ပါသြားေတာ့တာပါပဲ။
ေနာက္ဆက္တြဲ ထပ္သိရတာကေတာ့ အဲဒီတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလးဟာ ( အခုေတာ့ ေလးဆယ္ေက်ာ္ လူလတ္ပိုင္း တစ္ေယာက္ေပါ့ေလ) အေမ့ထဘီကို ဒီေန႔အထိ ေလွ်ာ္ေပးေနသလို အလုပ္အတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ လူၾကီးေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုရတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ အေမ့ထဘီေခ်းမႈန္႔ေလးေတြကို လိမ္းျပီးမွသြားေလ့ ရွိပါတယ္တဲ့။
ရယ္စရာေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးကို ရည္စားစကား သြားေျပာတုန္းကလည္း အေမ့ထဘီေခ်းမႈန္႔ေလးကို လိမ္းျပီးသြားေျပာလိုက္တာ အေျဖကို တစ္ခါတည္း တန္းရခဲ့ပါသတဲ့ ။
(ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ) မဂၤလာအေတြးမ်ားမွ
ေရွးကတင္ႀကိဳ ၿပဳခဲ့ဖူးသည့္ ေကာင္းမွဳအထူးရွိပါေစ
တစ္ခါတုန္းက ထင္းေခြသမားတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။တေန႔ေတာ့ ထင္းေခြသမားဟာ ထင္းေခြရင္းနဲ႔ပဲ ေမွာင္သြားပါတယ္။ေမွာင္သြားၿပီဆိုေတာ့ ၿမိဳ ႔တံခါးလည္းပိတ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ၿမိဳ ႔ထဲ၀င္လို႔မရေတာ့ပါဘူး။
ဒီေတာ့ နတ္ကြန္းတစ္ခုမွာ၀င္အိပ္လိုက္ပါတယ္။အဲဒီနတ္ကြန္းမွာ ယႀတာအၿဖစ္လႊတ္ထားတဲ့ ႀကက္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ေမွာင္ၿပီၿဖစ္လို႔ နတ္ကြန္းအနီး သစ္ပင္မွာ ႀကက္ေတြအိ္ပ္ေနႀကၿပီး မိုးေသာက္ကာလည္းေရာက္ေရာ အေပၚကိုင္းမွာ အိပ္တဲ့ ႀကက္တစ္ေကာင္ဟာ မစင္စြန္႔လိုက္တာ ေအာက္ကိုင္းမွာ အိပ္ေနတဲ့ ႀကက္ကိုယ္ေပၚကို က်သြားပါတယ္။ ပထမတစ္ႀကိမ္ စကားနဲ႔သာ ရန္ၿဖစ္ေပမယ့္ ဒုတိယတစ္ႀကိမ္ မစင္ကိုယ္ေပၚက်လာတဲ့အခါ ေအာက္မွာရွိတဲ့ ႀကက္က အေပၚကႀကက္ကို တက္ခြပ္ပါေတာ့တယ္။
နွစ္ေကာင္ ခြပ္ရင္း ေမာလာေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ဆက္ၿပိဳင္လို႔ မၿဖစ္ေတာ့ ေဒါသကလည္း မေၿပေသးတာနဲ႔ နွုတ္နဲ႔ တစ္ခါ ဆက္ၿပိဳင္ႀကၿပန္ပါတယ္။
ေအာက္ကိုင္းက ႀကက္က စေၿပာတယ္။ “မင္းက ငါ့ကို ဘာမွတ္ေနလို႔လည္း၊ ငါ့အသားကို ကင္စားတဲ့သူဟာ ခ်က္ခ်င္း အသၿပာတစ္ေထာင္ရတယ္”
ဒီေတာ့ အေပၚကိုင္းက ႀကက္က “ မင္းအသားစားလို႔ အသၿပာတစ္ေထာင္ရတာ စကားထဲထည့္မေၿပာနဲ႔၊ ငါ့ကို သတ္ၿပီး ငါ့ရဲ ႔အတြင္းသားရင္းကို စားရင္ စားတဲ့သူဟာ မင္းၿဖစ္မယ္၊ အပသာမန္အသားကို စားရင္ ေယာက္က်ားဆို ေသနာပတိ၊မိန္းမဆို မိဖုရားရာထူးရမယ္။ အရိုးအႀကြင္းအက်န္စားတဲ့သူဟာ လူၿဖစ္ရင္ ဘ႑ာစိုး ရဟန္းဆိုရင္ မင္းဆရာၿဖစ္မယ္ ဘာမွတ္ေနလဲ” ဟုၿပန္ေၿပာပါတယ္။
ထင္းေခြသမားလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ အေပၚကိုင္းက ႀကက္ကို ရိုက္သတ္ၿပီး အိမ္ယူလာ ဇနီးၿဖစ္သူကို ခ်က္ခိုင္းတယ္။ၿပီးေတာ့ ဇနီးကို “ ရွင္မေရ ဒီႀကက္ဟာ အစြမ္းအာနုေဘာ္ႀကီးတယ္ ငါေၿပာသလို စားႀကရင္ ငါက မင္းၿဖစ္မယ္၊မင္းက မိဖုရားၿဖစ္မယ္။ ထမင္းနဲ႔ ဒီႀကက္သားကို ယူခဲ့ ဂဂၤါၿမစ္မွာ သြားေရခ်ိဳးၿပီးမွ စားႀကတာေပါ့”
ဒီလိုနဲ႔ ထမင္းနဲ႔ ႀကက္သားကို ၿမစ္ဆီယူလာၿပီး ထမင္းမစားခင္ ေရဆင္းခ်ိဳးႀကပါတယ္။ေရခ်ိဳးေနစဥ္မွာပဲ ေလေပြတစ္ခ်က္တိုက္လိုက္တာ ထမင္းေတာင္းက ၿမစ္ထဲက်ၿပီး ေမ်ာပါသြားပါေတာ့တယ္။အဲဒီအခ်ိန္ ၿမစ္ေအာက္နားမွာ ဆင္ဆရာတစ္ေယာက္က ေရခ်ိဳးေနၿပီး ေမ်ာလာတဲ့ ထမင္းေတာင္းကိုေတြ႔ေတာ့ ဆယ္ယူဖြင့္ႀကည့္လိုက္ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ မယားၿဖစ္သူဆီပို႔လိုက္ပါတယ္။ သူမလာမခ်င္း ထမင္းေတာင္းမဖြင့္ဖို႔လည္း တစ္ခါတည္းမွာလိုက္ပါတယ္။
ဆင္ဆရာမွာ အၿမဲဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ရေသ့တစ္ပါးလည္းရွိပါတယ္။ရေသ့က ဒိဗၺစကၡဳအဘိဥာဏ္လည္းရၿပီးသားဆိုေတာ့ သူ႔ဒကာကို ဘယ္လိုခ်ီးေၿမွာက္ရမလဲလို႔ ဆင္ၿခင္ႀကည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ထူးၿခားမွဳကိုၿမင္ၿပီး ဆင္ဆရာအိမ္ကို သူက အရင္ေရာက္ေအာင္ ႀကြသြားပါတယ္။ ဆင္ဆရာ အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ဆရာရေသ့ကို ၿမင္တာနဲ႔ ႀကက္သားဆြမ္းကပ္ဖို႔ လုပ္ပါတယ္။ ဆရာရေသ့က “သင္တို႔ ငါစီစဥ္တဲ့ အတိုင္းၿပဳႀက” လို႔ေၿပာၿပီး ေကာင္းၿမတ္တဲ့ အတြင္းသားေတြကို ဆင္ဆရာကို စားေစပါတယ္။အပသားကို ဆင္ဆရာဇနီးကိုေကြ်းၿပီး သူကေတာ့ အရိုးအရင္းေလာက္ပဲ စားခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆင္ဆရာအား “ သင္ ေနာက္သံုးရက္ေလာက္ႀကာရင္ မင္းၿဖစ္လိမ့္မယ္။ သတိနဲ႔ေနပါ” လို႔ေၿပာၿပီး ၿပန္ႀကြသြားပါတယ္။
မႀကာခင္ အိမ္နီးခ်င္း မင္းတစ္ပါးက စစ္လာတိုက္ပါတယ္။ဒီေတာ့ ဆင္ဆရာရဲ ႔မင္းက ဆင္ဆရာကို မင္းအသြင္၀တ္ၿပီး ေရွ ႔ကေန တိုက္ခိုင္းပါတယ္။မင္းအစစ္က ေနာက္ကေန စီမံခန္႔ခြဲေပးေနပါတယ္။ဒါေပမယ့္ စစ္တိုက္ေနစဥ္ ရန္သူပစ္လိုက္တဲ့ ၿမွားတစ္စင္းဟာ မင္းအစစ္ကိုမွ မွန္ၿပီး က်ဆံုးသြားပါတယ္။ မင္းအစစ္က်ၿပီးေနာက္ ဆင္ဆရာက ေငြအသၿပာေတြထုတ္ၿပၿပီး “ နိုင္ေအာင္တိုက္ႀက၊ နိုင္ရင္ ဆုခ်မယ္” လို႔ေၿပာၿပီး တိုက္ေစပါတယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆင္ဆရာတို႔ နိုင္သြားတယ္။
စစ္ပြဲၿပီးေတာ့ မင္းေၿမွာက္ဖို႔ ၿပႆနာဟာ အခ်ိန္တိုနဲ႔ ေၿပလည္သြားပါတယ္။ ဆင္ဆရာကိုပဲ မင္းေၿမွာက္လိုက္ႀကပါတယ္။
(ငါးရားငါးဆယ္ဇာတ္၀တၳဳ-သီရိဇာတ္)
ဒီ၀တၳဳရဲ ႔ထူးၿခားခ်က္ေလးကေတာ့ ေရွးကၿပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳအထူးပါမလာခဲ့ရင္ ဘယ္လို ထူးၿခားတဲ့အေၿခေနနဲ႔ပဲ ႀကံဳပါေစ ႀကီးပြားမွာမဟုတ္ဘဲ ကုသိုလ္အထူးပါလာရင္ေတာ့ ႀကီးပြားတိုးတက္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။
( ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ) မဂၤလာအေတြးမွ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပူေဇာ္သည္။
Friday, February 7, 2014
Blogger အေတြး
၁။*ငါ*ဆိုတဲ့
ဆုပ္ကိုင္ထားမွဳေလးေတြကို ေၿဖေလ်ာ့ထားမယ္ဆိုရင္ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ရလာမွာပါ။
၂။ေလာကီစည္းစိမ္ဆိုတာ
ရတဲ့အခါက်ရင္လဲ ဆံုးရွဳံးပ်က္စီးသြားမွာ ေလ်ာ့ပါးကုန္ဆံုးသြားမွာ ေႀကာက္ရတယ္။ေလာကုတၱရာ ခ်မ္းသာက်ေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး။
၃။ပ်င္းရိၿခင္းဟာ
ေသာကၿဖစ္ေစတဲ့ အေႀကာင္းရင္းတစ္ခုပဲ။
၄။တခါတရံက်
သူမွန္တယ္ ကိုယ္မွန္တယ္ဆိုတာေတြက အမွန္တရား(သို႔)ၿငိမ္းခ်မ္းမွဳနဲ႔ ပိုေ၀းကြာသြားေစတယ္။
၅။တိတ္ဆိတ္ၿခင္းရဲ
႔ အရသာကို ပါရမီရွိသူေတြမွ ခံစားနားလည္နိုင္တာ။
ကုကၠဳရဇာတ္(ေခြးသူခိုး ေဖာ္ထုတ္ပြဲ)
လြန္ေလၿပီးေသာ အခါ ဗာရာဏသီျပည္မွာ ျဗဟၼဒတ္မင္း အုပ္စုိးစဥ္က ေခြးမ်ား ကပ္ႀကီးဆုိက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
"ေခြးျမင္သမွ် သတ္ေစ" ဟူေသာ အမိန္႔ေၾကာင့္ လမ္းေဘးေခြေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသေက်ပ်က္စီး၍ လြတ္ေအာင္ေျပးႏုိင္ေသာ ေခြးအနည္ငယ္မ်ာ သုႆန္တြင္ ခုိးေအာင္းၾက၍ ေသေဘးမွ လြတ္ၾကရပါတယ္။
ထုိအခ်ိန္တြင္ ဘုရားေလာင္း ေခြးမင္းဟာ သုႆန္တြင္ ေခြးအေပါင္ျခံရံ၍ ေနပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းက ဤေဘးႀကီးဟာ မၾကာခင္ ေခြးမ်ားေနရာ သုႆန္သုိ႔ မၾကာခင္ေရာက္လာေတာ့မယ္ဆုိတာ ႀကဳိျမင္ေသာ ေၾကာင့္ ဘာေၾကာင့္ ေခြေတြကုိ ေသမိန္႔ထုတ္သလဲဆုိတာကုိ စုံးစမ္းပါတယ္။
အေၾကာင္းမွာ.. နန္းရင္ျပင္မွ ဘုရင့္ရထားတြင္ မုိးကာ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ သားေရျပား ၊ သားေရႀကုိးမ်ား မေန႔ညက မုိးရြာသျဖင့္ ေရးစုိၿပီး ပြလာၾကပါတယ္။ အစုိဓာတ္ေၾကာင့္ သားေရးႀကုိးမ်ား အန့ံရကာ နန္းတြင္း ေခြးမ်ားက စားကုန္ၾကသျဖင့္ ဘုရင့္ ယာဥ္ရထားမ်ား ပ်က္စီးကုန္ၾကပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း မွူးမတ္မ်ားက အျပင္မွ ေခြးေလ ေခြးလြင့္မ်ား ျပြန္ေပါက္မွ ဝင္၍စားၾကသည္ဟု ေလွ်ာက္ထားလုိ႔ မ်က္ႏွာမရွိေသာ ေခြးမ်ား ေဘးသင့္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားေလာင္း ေမတၱာအဓိ႒ာန္
ဘုရားေလာင္းက ဤအေရးမွာ နန္းတြင္းက ေခြးမ်ားသာျဖစ္ရမည္။ ငါတုိ႔ဟာ ေခြးသူခုိး အစစ္ကုိ ေဖာ္ထုတ္၍ ငါတုိ႔ တစ္ေဆြးလုံး တစ္မ်ဳိးလုံး ကယ္တင္ရမယ္လုိ႔ စဥ္စားမိပါတယ္။
ဘုရားေလာင္း ေခြးမင္းဟာ နန္တြင္းသုိ႔ သြားရာလမ္းမွာအႏၲရယ္မ်ားလွ၍ မိမိျပဳခဲ့သည့္ ပါရမီတုိ႔ုကုိ ဆင္ျခင္ကာ " ငါ၏ ကုိယ္ေပၚ၌ တစ္စုံ တစ္ေယာက္က ပစ္ေသာ ခဲ့ တုတ္မ်ား မက်ေရာက္ ေစသတည္း" ဟု ေမတၱာဘာဝနာ အဓိ႒ာန္ျပုပါတယ္။
ထုိ႕ေနာက္ ေခြးျမင္သမွ် သတ္ေနေသာ မင္းႀကီးတရား စီရင္ရာသုိ႕ ေျပးဝင္ကာ မင္းထုိင္ေနရာ ေအာက္မွာ ဝပ္ေနပါတယ္။ မင္းခ်င္းတုိ႔က ဆြဲထုတ္မည္ျပဳေသာ္းလည္ မင္းႀကီးက တားျမစ္၍ ဆြဲထုတ္ခြင့္မရၾကပါ။ ေခြးမင္းဟာ ေခတၱၾကာ အပန္းေျဖၿပီးေနာက္ ေနရာမွ ထြက္ကာ မင္းႀကီးကုိ ရွိခုိးၿပီး
' ေခြးတုိ႕ကုိ အဘယ္အျပစ္ေၾကာင့္ သတ္ပါသလဲ' ဟု ေမးပါတယ္။
"ရထားမွာ သားေရးမ်ားကုိ စားေသာအမွူ`ဟုဆုိပါတယ္။
"အဘယ္ေခြးေတြ စားသလဲဆုိတာကုိ အတိအက် သိရဲ့လား"
'မသိလုိ႔ ေခြးမွန္သမွ်ကုိ သတ္ခုိင္းပါတယ္'
'ေခြးအားလုံးကုိ သတ္ေစပါသလား ( သုိ႔) ခြ်င္းခ်က္ရွိပါသလား'
'ခြ်ြင္းခ်က္ရွိပါတယ္။ မင္းတုိ႔ အိမ္မွ ေခြးမ်ား မပါ၍ ေဘးမဲ့ ေပထားပါတယ္'။
" အရွင္မင္ႀကီး ယခုပင္ သားေရကုိ ေခြးတုိ႔စား၍ ေခြးျမင္သမွ် သတ္ေစဟု ဆုိခဲ့တယ္္။ ယခုပင္ မင္းတုိ႔အိမ္က ေခြးမ်ားကုိ ေဘးမဲ့ေပတယ္ဟု ဆုိျပန္တယ္။
မင္းႀကီးဟာ ဆႏၵာဂတိျဖင့္ အဂတိ လုိက္စာ ေနတာနဲ႔ တူပါတယ္။ မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါးနဲ႕မညီေတာ့ပါ။ မ်က္ႏွာမရွိေသာ ေခြးကုိသာ သတ္ေစျခင္းျဖစ္ပါတယ္" ဟုေလွ်ာက္ထား၍..
" မင္းႀကီး .. နန္းတြင္းမွာ ေမြးတဲ့ ေခြးတုိ႔ဟာ မင္းမ်ဳိး လက္တြင္ ႀကီးၾကရပါတယ္။ လွလည္း လွၾကပါတယ္။ ဤ ေခြးတုိ႔ကာ မသတ္ထုိက္၊ ငါတုိ႕သာ သတ္ထုိက္ေသာ ေခြးမ်ားျဖစ္ၾကရပါတယ္။
ဤေခြးသတ္ပြဲဟာ.... ေခြးတုိင္းကုိ သတ္ျခင္းမဟုတ္
ဤေခြးသတ္ပြဲဟာ.... အင္းအားမရွိေသာ ၊ မ်က္ႏွာမရွိေသာ ေခြးတုိ႔ကုိသာ သတ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
မင္းႀကီး အမွန္ စင္စစ္ သူခုိးကိုသာ အျပစ္ေပးသင့္ပါတယ္။
ခုိးသူ မဟုတ္သူကုိ အျပစ္မေပးသင့္ပါ။
ယခုေတာ့ ခုိးစားေသာ ေခြးမ်ားမွာ ေဘးမရွိ။
ခုိးမစားေသာ ေခြးမ်ား ေသၾကရသည္မွာ အ့ံၾသစရာ ေကာင္းလွပါတယ္ "ဟုေလွ်ာက္ထားရာ...
ထုိစကားကုိ ၾကားရေသာအခါ မင္းႀကီးက...
သင္ေခြးမင္း.... ခုိးစားေသာေခြး၊ မခုိးစားေသာေခြး သင္ခြဲျခား ေျပာႏုိင္သလားလုိ႔ ေမးရာ...။
ဘုရားေလာင္း ေခြးမင္းက...
"နန္တြင္းက ေခြးမ်ား စုၿပီး မင္းႀကီးေရွ႕မွာ ေနဇာျမက္ကို ေထာင္းၿပီး ရက္တက္ရည္ႏွင့္ ေရာတုိက္ၾကည့္ပါ" ဟုေလွ်ာက္ထားပါတယ္။
မင္းႀကီးဟာ ဘုရားေလာင္း ေခြမင္း အၾကံျပဳသည္အတုိင္း နန္းတြင္းေခြးမ်ားကုိ စုေစၿပီး ေနဇာျမက္နွင့္ ရက္တက္ရည္ကုိ တုိက္ေသာအခါ..မၾကာမီမွာပင္ တရားခံ ေခြးတုိ႕ဟာ စားထားေသာ သားေရမ်ားကုိ အန္ထုတ္ၾကတယ္။
မင္းႀကီးဟာ ဝမ္းေျမာက္လွလုိ႔ ဘုရားေလာင္း ေခြးမင္းအား ထီးျဖဴနွင့္ပူေဇာ္ပါတယ္။ ဘုရားေလာင္း ေခြးမင္းဟာ မင္းက်င့္တရား ဆယ္ပါး ေဟာၾကားၿပီး ထီးၿဖဴကုိ ျပန္အပ္ခဲ့ပါတယ္။
ထုိ႔ေနာက္ မင္းႀကီးဟာ တရားရကာ သတၱဝါအာလုံးကုိ ေဘးမဲ့ေပးၿပီး ေခြးအားလုံးအား မိမိစား သကဲ့သုိ႔ အျမဲေကြ်းေစပါတယ္။
(ဧကနိပါတ္ ၂၂ ကုကၠဳရဇာတ္)
http://bbsbc.blogspot.kr/2013/02/blog-post_4657.html
Subscribe to:
Posts (Atom)